Formy tańca, co wybrać???

Na przestrzeni wieków rozwinęło się wiele form tańca. W tym momencie jest ich już tak dużo, że każdy, absolutnie każdy, może znaleźć styl, który będzie do niego pasował jak ulał, i który będzie dawał mnóstwo radości. Spróbujmy wymienić te formy i powiedzieć się sobie o nich kilka słów.

 

TANIEC KLASYCZNY – jedna z najbardziej wszechstronnych technik tańca, której celem jest kształtowanie harmonii i piękna tańca. Dzięki stałej konstrukcji lekcji (ćwiczenia przy drążku i na środku sali) taniec klasyczny wpływa na dyscyplinę ruchu tancerza, która potrzebna jest we wszystkich innych technikach tańca.
Trzeba zaznaczyć różnicę pomiędzy tańcem klasycznym, który jest techniką tańca, a baletem, czyli spektaklem, widowiskiem teatralnym.

 

 

 

 

 

JAZZ – zaraz po tańcu klasycznym, jedna z najtrudniejszych technik, dzięki czemu daje wrażenie lekkości i niezależności tańca. Aby mówić o jazzie, trzeba pamiętać o dwóch podstawowych pojęciach: rytm i policentryzm. Jazz korzysta z techniki tańca klasycznego, ale daje również większą swobodę ruchu. Charakterystyczne dla tego tańca są izolacje, czyli ruch poszczególnymi częściami ciała, kontrakcje i swing, czyli bujanie różnymi partiami ciała.

 

 

 

 

 

 

 

HIP HOP – jest to element kultury, który łączy się z ogólnym stylem życia. Jako forma taneczna wywodzi się z tańca ulicznego i obejmuje szeroki zakres stylów: old school, new style, new age, freestyle. Nieodłącznie wiąże się z rytmem, pracą nóg na ugiętych kolanach i plastyczną górną częścią ciała. Daje możliwość ogromnej ekspresji ruchu.

 

 

 

 

 

 

MODERN – prekursorką tej techniki była Marta Graham, która opierała się na kurczeniu i rozciąganiu mięsni (contraction, release), a także na technice upadku i wstawania. Najważniejsze są emocje, ruch i gesty. Tancerz bazuje na oddechu, grawitacji, ciężarze oraz balansie ciała.

 

 

 

 

TANIEC NOWOCZESNY – powstał z potrzeby przełamania sztywnych reguł tańca klastycznego. Najbardziej wartościowe w tym tańcu są emocje i sposób ich wyrażenia. Jest to dziedzina, która nieustannie się rozwija. Dzieli się na wiele form, m.in.:

 

BREAKDANCE – taniec charakteryzujący się mnóstwem elementów sprawnościowo – siłowych i kroków „w parterze”. Aby zostać b-boyem/ b-girl potrzeba ogromnej determinacji i sprawności fizycznej, ale efekt pracy może przyprawić o zawrót głowy. Podobnie jak hip hop, taniec ten wywodzi się z ulicy, a charakterystyczne dla niego są tzw. batelki, czyli bitwy taneczne.

 

DISCO – tak, jak wskazuje nazwa, zwykle tańczony do muzyki dyskotekowej w szybkim tempie. Niekiedy zaliczany jest do tańców sportowych. Zawiera elementy akrobatyki i wymaga ogromnej precyzji.

 

DANCEHALL – szybki I żywy taniec, pochodzący z Jamajki, nawiązujący do muzyki raggae. Cechuje go dynamika i charakterystyczny ruch bioder.

 

AFRO – rytm tego tańca odzwierciedla brzmienie rytmu afrykańskiego kontynentu. Wywodzi się z tańca rytualnego, osadzony jest w kulturze I folklorze Afryki. Dominują w nim dynamika I energia, dzięki którym wyraża się afrykańską naturę człowieka.

 

FUNKY – oznacza luz I optymizm, a więc taniec charakteryzuje się swobodnymi i luźnymi, improwizowanymi krokami, w których liczy się kreatywność I indywidualność tancerza. Styl ten wykorzystuje: POPPING – charakteryzuje się szybkim spinaniem I rozluźnianiem mięśni, wymaga od tancerza dobrego wyczucia rytmu., a także LOCIKNG – czyli zatrzymywanie. Jest to spontaniczny taniec, naturalny i zabawowy.

 

REGGETON – taniec pochodzący z Puerto Rico. Charakteryzuje się silnymi, krótkimi ruchami klatki piersiowej oraz bioder w prostym, pulsującym rytmie. Nie można pominąć przy tym również izolacji I shake’ów.

 

TANIEC TOWARZYSKI – tańczony zwykle w parze, niezwykle zróżnicowany. Obejmuje: tango, quickstep, walc angielski, charlestone, rumbę, cha-chę, mambo, pasodoble, jive, rock and roll, sambę, salsę, itd.

 

STEP – taniec polegający na wystukiwaniu rytmu stopą w specjalnym obuwiu, do którego przymocowane są metalowe blaszki. Dzieli się na styl irlandzki, w którym tancerz skupia się wyłącznie nap racy stop, trzymając ręce splecione za sobą i na styl amerykański, w którym plastyczny ruch korpusu nadaje dodatkowego wyrazu tańca.

TANIEC LUDOWY – jest elementem kulturowym danego kraju, który wiąże się z tradycyjną muzyką, obyczajowością i określonym strojem. W Polsce wyróżniamy 5 tańców narodowych: polonez, mazur, oberek, kujawiak i krakowiak. Każdy z nich jest odmienny w swym charakterze ze zróżnicowanym rytmem oraz akcentacji.

 

TAŃCE ORIENTALNE – pochodzące z krajów arabskich, azjatyckich, eksponujące pracę bioder, z charakterystyczną pracą rąk, gestami i oryginalnymi strojami.